ดราม่า นักเรียนต่างจังหวัด ขับมอไซค์ไปโรงเรียนผิด?

       ถ้าหากพูดถึงความเจริญ เมื่อเปรียบเทียบระหว่างในเมืองหลวงกับต่างจังหวัด ก็คงจะแน่ชัดว่ามีความเจริญที่ต่างกันมาก แต่ความสะดวกสบายก็แลกมาด้วยความวุ่นวาย สภาพอากาศที่ต่างกัน ก็ดีกันคนละแบบ    

        ล่าสุด เกิดประเด็นดราม่าเมื่อมีโพสต์หนึ่งจากชาวเน็ตแสดงความคิดเห็นว่าที่เห็นนักเรียนในต่างจังหวัดที่ยังไม่มีใบขับขี่ แล้วขับจักรยานยนต์ไปโรงเรียนเพราะด้วยความที่ไม่มีขนส่งสาธารณะเข้าไม่ถึง โดยทางด้านเพจเฟสบุ๊ก เรื่องเล่าของ ๒๗๗ ได้โพสต์แสดงความคิดเห็นระบุว่า… 

        กู เดินจากบ้านไปท่ารถระยะทาง 1.5 กิโลเมตรตลอด นั่งรถสองแถวจากตำบลไปถนนมิตรภาพเพื่อนั่งรถสองแถวต่อไปโรงเรียน ระยะ 2 กิโลเมตรกูเดิน 3-7 ขี่จักรยาน/มอไซค์ เกินกว่านั้นขับรถยนต์หรือรถโดยสาร กูแข็งแกร่ง 

– 

ความคิดเห็นจากชาวเน็ต 

      คนพูดนี่รู้จักหรือเคยอยู่ ตจว.รึเปล่า บ้านผมรถสองแถวเล็กผ่านสองสายรถสองแถว 6 ล้อ 3 สาย รถทัวร์ 1 สาย รถรับส่ง นร.ก็มี แต่อยากขับมอไซค์ไป รร.เพราะมันเท่กว่าโหนรถ สองแถวแค่นั้นละ โหนรถ  2 แถวมึงจะเท่ไหมสาวจะมองเปล่า? 

       ตอนเด็กผมอยู่กทม แต่ก็เดินไปโรงเรียน เดินครึ่ง ชม.ถึง ไม่รู้หรอกกี่กิโล เดินเพราะเดินได้ บ้านอยู่พระรามสี่ เดินข้ามซอยสุขุมวิท 42 ไปโรงเรียนที่ฝั่งสุขุมวิท 

       เห็นหลานๆเรา มีรถรับส่งนะ ก็รถคนในหมู่บ้าน หรือละแวกใกล้เคียงกันล่ะ แต่มันต้องไปกลับเป็นเวลา เถลไถลไม่ได้แบบขี่มอไซด์เองอ่ะนะ ตอนประถมเราก็เดินไปกลับ รร.นะ รร.อยู่ห่างบ้านกิโลกว่าๆ แม่เป็นคนเดินเก่งก็เดินตามรอยแม่ น้องเราเรียน รร.สายน้ำผึ้ง ยังเดินจากโรงเรียนกลับบ้านที่ ซอยสุขุมวิท 31 ที่จะมาทะลุเกือบถึง ถ.เพชรบุรีตัดใหม่เลย เราเรียน มศว. วันไหนไม่กลับมืด ก็เดินกลับบ้านเหมือนกัน

      สมัยก่อน จยย. เทียบค่าแรงแพงกว่าสมัยนี้ แล้วสมัยก่อนเขาเดินทางยังไงน้า อย่าบอกว่าที่ควายขี่เกวียน ถือว่าดูถูกชนบทมาก สมัยก่อนสองแถว รถบัสมีถึงแทบทุกทีที่มีถนน มีชุมชน แต่ปัจจุบันมีน้อย เพราะคนชนบทสมัยใหม่ส่วนใหญ่มีรถมีจยย.ใช้กัน ทำให้คนใช้รถขนส่งมวลชนน้อยลง สุดท้ายมันรถพวกนี้หลายที่ก็เลยเจ๊งและเลิกวิ่ง แนะนำให้ไปถามผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนนะ ว่าสมัยก่อน (สัก30ปีก่อน)​ เขาเดินทางเขาตัวอำเภอ ตัวจังหวัด ไปโรงเรียนกันยังไง 

          ไม่มีขนส่งสาธารณะเข้าถึงก็จริง แต่ว่ามีรถรับส่งในหมู่บ้าน หรือว่าคนที่นำรถมาทำขนส่งนักเรียนประจำอยู่แล้ว ทุกวันนี้ความเจริญมันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว 

เรียบเรียงโดย : kaijeaw.com ขอขอบคุณข้อมูลจาก เรื่องเล่าของ ๒๗๗