เส้นทางรวย จากหนุ่มราชการเงินเดือน 6,700 สู่เจ้าของธุรกิจเงินล้าน เพราะความพยายามจริงๆ

         ในยุคที่เศรษฐกิจไม่เป็นใจเช่นนี้ ทุกคนต้องมีความพยายามมากยิ่งขึ้น เพราะรายจ่าย ค่าครองชีพที่สูงขึ้นทุกวัน หลายคนพยายามหาหนทางทำมาหากินทุกวิถีทาง บ้างก็สำเร็จ บ้างก็ล้มเหลว

          แต่หากใครกำลังท้อแท้ อยากให้อ่านเรื่องราวของหนุ่มคนนี้ ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Tananchai Tripijune ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวของตนเอง จากการเป็นข้าราชการ เงินเดือนเริ่มต้น 6,700 บาท สู่การค้าขายคนขยายกิจการ มีเงินล้าน โดยเขาได้เผยว่า…

         ลองเสียเวลาอ่านดู ให้กำลังใจตัวเอง. ทุกใต้ภาพมีความหมายและคำอธิบายที่ทำให้อ่านแล้วไม่ท้อและอยากจะสู้เหมือนเรา ใครที่จะเริ่มทำอะไรขอให้สู้ แล้วความสำเร็จจะมาหาเราทำให้ชีวิตเราดีและคนดีดีจะเข้ามาหาเราเอง

         เรียนจบปริญญาตรีตอนอายุ22 ก็มีโอกาศได้เข้าทำงานราชการตั้งแต่ปิดเทอมวันแรก ที่ฝ่ายวิศวกรรม กรมชลประทาน เงินเดือน6,700บาท ไม่มีเดือนไหนเลยที่พอกิน อยากได้อะไรก็ไม่เคยได้เพราะเงินเดือนไม่พอ ต้องให้พ่อกะแม่เดือนละ2000เหลือใช้เอง4700ทุกเกือน

         เริ่มคิดแล้วว่าเงินเดือนน้อยไม่พอกิน เราอยากได้โทรศัพท์ อยากได้ ของใช่เหมือนเพื่อน ก็เริ่มคิดขายของจากไม่มีทุนเลยสักบาทเดียว. ไปกู้เงินพี่ไกด์มา5000เพื่อนั่งรถไปชื้อรองเท้าที่จตุจักรมาขาย

        ตอนนั้นยังไม่มีรถยนต์ขับ มีแต่รถมอไซร์เวบ100เก่าๆขับขนของไปขายไปของแทรกที่ร้านข้างๆลงด้วย เริ่มจากใช้ผ้าคุมรถปูทำเป็นพื้น เพราะไม่มีเงินชื้อหญ้าเที่ยม

         หลังจากหมดเวลางานราชการทุก16:30 เราก็จะขนของไปขายตามตลาดนัดใกล้ๆที่ทำงานไปทั้งชุดทำงาน

บางครั้งก็อายเวลาไปจองที่ขายของไปขอที่ขายของบางที่ต้องพรางตัว

ที่ไหนมีคนชื้อเราไปหมด ไม่ว่าจะงานวัด

งานกาชาดจังหวัดใกล้เคียงทำให้เราได้เพื่อนพ่อค้าแม่ค้ามากมาย

จนวันนึงมีคนเรงเห็นเราจะมีรายการติดต่อมามากมายมาของถ่ายแต่เราอายไม่กล้า. จากวันนี้เราเริ่มตั้งตัวได้

มีโอกาศได้ขายของใกล้ๆกับพี่เวย์ 

            บางครั้งก็มีบ้างที่แอบลางานว่าป่วยไม่สบาย. แต่ขนของไปขายที่คลองถมจังหวัดลพบุรี. แต่สาวๆลพบุรีน่ารักมาได้เงินกลับบ้านมาหลายหมื่นทุกวัน [ads]

งานกาชาดเราก็ไปนะ10คืน

ตลาดเช้าตลาดนัดราชภัฏ เราก็ขายนะที่ไหนได้ตังเราไปทุกที่

โดนไล่ที่จนกระเด็ดออกมานอกถนน. แต่ก็ขอบคุณลูกค้าก็ยังตามมาชื้อทำให้มากำลังใจ

จนเก็บตังชื้อรถคันแรกได้ก็เริ่มออก ไปขายไกลๆแต่หลังเลิกงานนะ จำได้ว่าที่นี้สนามกีฬากองทัพอากาศ ทหารเยอะดี

งานวันพ่อพาครอบครัวกินข้าวเสร็จก็ต้องรีบขนของไปงานงานวันพ่อที่ตลาดเจ้าพรม

ได้โพสต์ขายทางออนไลน์. ก็มีคนส่งเยอะก็ตะเวนส่งรอบเมื่องยุดยาเลย

ลังเปล่าที่ใส่รองเท้าพื้นที่เหลือเราก็หาของมาขายเสริม. ข้างๆรองเท้า ดันขายดีอีก

เริ่มออกงานกาดชาด.

มีตลาดที่ไหนก็จะเจอพ่อค้าคนนี้

งานตรุษจีนเราก็หป

จนเปิดหลายสาขา ต้องขอบคุณน้องๆที่ไม่เคยทิ้งกัน

สาขา2

บ้างครั้งอากาศก็ไม่เป็นใจกับพ่อค้าเปียกปอนไปทั้งตัว บางครั้งถึงกะไม่สบาย

เวลาไปลงของก็ไปคนเดียว

จนมีเงินเก็บ1,000,000 แรก ก็เริ่มทำบัญชี เอาความรู้ที่เรียนมาใช้ให้เป็นประโยชน์

แต่เราก็ไม่เคยมีแฟน. มีแต่คนนี้ไงแฟนเราสมัยนั้นตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว ปอเช่

พี่ส้มก็แวะมาอุดหนุนเรานะ

           จนวันนึงได้มาขึ้นห้าง จำได้เลยลางานว่าไปต่างจังหวัดแต่แอบมาขายของ. มาขายไม่ได้บอกแม่เพราะกลัวแม่ว่า เพราะค่าที่วันละ2500 กลัวแม่คิดมากว่าแพง

จนขายได้วันแรก300คุ่ ดีใจรีบโทรบอกแม่แบบน้ำตาไหล [ads2]

          เริ่มลังเลกะงานที่ทำแล้วเพราะขายของ ได้กำไลช่วงนั้นอาทิตย์ละ8หมืน เดือนนึงมีเงินเก็บ240,000.กะเงินเดือนราชการ 15000 เริ่มลังเลว่าจะออกดีไหม

แต่ตัดสินใจยังไม่ออกดีกว่าเพราะ งก. ทำสองอย่าเลย. จนเริ่มไม่ไหว

งานเสริมเราก็รับนะ

เราเริ่มเป็นที่รู้จักของคนอยุธยา

ลูกค้าประจำเราเริ่มเยอะจนสาวๆอยุธาเรีกเราแต่พี่ออฟพี่ออฟ

มันทำให้ทุกวันของเรามีความสุข

         จนมีร้านในห้างหลายที่ เริ่มแนะนำให้คนใกล้ตัวขายรองเท้า บางคนก็ได้ดีบางครั้งก็ได้ไม่ดีเพราะนะ แต่ละคนไม่เหมือนกัน

ชีวิตเริ่มลงตัว

เริ่มออกเที่ยวต่างประเทศใครจะชวนไปไหนออฟไปหมดเพราะมันคือเงินที่เราหามาเองด้วยน้ำแรง

        จนเอาเงินสดที่เก็บไว้ทั้งหมดสร้างบ้านให้พ่อแม่เป็นของขวัญเวลาน้ำท่าวพวกเราจะไม่ต้องลำบากไปยืมโต๊ะที่วัดมาหนุนนอนกัน

           ชีวิตเรายังต้องเจอเรื่องราวอีกมากมากว่านี้ ใครท้อก็อย่าถอย ไม่มีคนขยันคนไหนในโลกนี้ตายเพราะอด

          ที่เดินทางมาถึงทุกวันนี้ได้ คงไม่ใช่เพราะอะไรเลย นอกจากความพยายามล้วนๆ ใครที่กำลังท้อแท้สิ้นหวัง ดูเรื่องราวของคุณออฟ คงมีกำลังใจกันมากขึ้นค่ะ

เรียบเรียงโดย : Kaijeaw.com ขอขอบคุณข้อมูลจาก Tananchai Tripijune