แพรรี่ พูดถึงสังฆทานสุดว้าวที่เคยได้ ไขข้อสงสัยทำไมรองเท้าวัดต้องตัดหัว

คติประจำใจในการระงับอารมณ์โกรธคืออะไร ทำเอา แพรรี่ ถึงกับหัวเราะก่อนตอบว่า หน้าอย่างดิฉันดูมีธรรมะด้วยเหรอคะ ดิฉันคิดว่าธรรมะเยียวยาดิฉันไม่ได้หรอกค่ะ น่าจะยากหน่อย แต่ก็พอมีพื้นฐานอยู่เพราะเคยบวชมา อาจจะหนีไปนั่งสมาธิในห้องน้ำ

จากนั้น แพรรี่ ก็เล่าให้ฟังว่าเคยได้สังฆทานที่ทำให้รู้ว้าวมากๆ นั่นคือ ไมโครโฟน ให้มาทำไมคะ และนอกจากนั้นก็มีหวีหวีผม ไม่รู้ให้มาทำไม อาจจะมองการณ์ไกล เผื่อลูกพี่สึกแล้วผมยาวก็ได้ใช้อยู่

นอกจากนี้ แพรรี่ ยังช่วยไขข้อสงสัยว่าทำไมรองเท้าแตะตามวัดจะต้องมีการตัดหัวรองเท้าออกด้วย ซึ่งแพรรี่ก็ตอบว่า ป้องกันคนขโมย มันก็ไม่มีขโมยหรอกค่ะ แต่พระก็ใส่ลำบากด้วย (หัวเราะ)

บทสอนหรือพุทธศาสนสุภาษิตข้อไหนที่ช่วยข่มใจได้บ้าง งานนี้ แพรรี่ ได้บอกว่า ก็จะมี ปิตามะโต เป็นคำบาลี แปลเป็นไทยว่า พ่อ_ึงตาย และถ้าเจอมนุษย์ป้าเอาแต่ใจ ก็จะพูดว่า กูไม่ใช่ลูก_ึงค่ะ นิพพานัง ปรมัง สุขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

และถ้าลาพักร้อน แต่หัวหน้าบอกว่า สมัยนี้เขา Work from anywhere กันแล้ว จะบอกกลับไปว่า ดิฉันหยุดแล้วนะคะ ทำไมท่านยังไม่หยุด หยุดเถอะค่ะ วันหยุดก็เท่ากับวันหยุด อย่าเป็นวันหยุดภาษากะเทยนะคะ

และถ้าหากเจอเพื่อนร่วมงานชอบมาเผือกเรื่องของเรา แพรรี่ ก็บอกว่า นตฺถิ พาเล สหายตา ความเป็นเพื่อน ไม่มีในคนแบบนี้ หาเพื่อนใหม่ค่ะ

ส่วนสถานการณ์สุดท้าย ถ้าเจอหัวหน้าบอกว่า พี่ไม่รีบ แต่ของานพรุ่งนี้ แพรรี่ ก็ได้ตอบกลับแบบทันทีว่า รับศีลเถอะค่ะ มุสาวาทา เวรมณี การงดเว้นจากการพูดเท็จ ไม่รีบคือไม่รีบ ถ้าพรุ่งนี้แปลว่ารีบค่ะ ถ้าผิดศีลข้อนี้ อาจจะเป็นเปรตในบริษัท และถ้าเปรียบแฟนเก่าเป็นลูกค้า อยากจะฝากอะไรถึงเขา แพรรี่ตอบได้เจ็บแสบขำน้ำตาเล็ดว่า ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ_ึงอ่ะ