ลูกไม่ไหวกับพ่อป่วยอัลไซเมอร์ โพสต์ปรึกษาแต่โดนดราม่า

       คุณ สมาชิกหมายเลข 4488779 ได้ออกมาตั้งกระทู้ขอคำปรึกษาจากชาวเน็ตเนื่องจากว่าตอนนี้เธอต้องรับภาระเลี้ยงดูพ่อที่แก่แล้ว และป่วยเป็นอัลไซเมอร์ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ โดยระบุว่า 'พ่อแก่แล้ว เป็นอัลไซเมอร์ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เอาไปไว้ไหนกันบ้างคะ ไม่ไหวแล้ว'

       ปกติเราทำงานแล้วไม่มีเวลาดูตลอดทั้งวัน งานก็ยุ่ง ตอนนี้ทั้งบ้านไม่ไหวแล้ว ทั้งวันทั้งคืนไม่หลับไม่นอนเดินขึ้นลงบ้าน เพื่อมาเข้าห้องน้ำชั้นล่าง ทั้งที่ห้องน้ำอยู่ด้านบนข้างห้องเลย ทำให้ทั้งบ้านนอนไม่ได้เลยต้องคอยดูแลตลอดเวลา ตอนอยู่ต่างจังหวัดหลงออกจากบ้านหายไปหลายครั้ง เลยเอามาอยู่ด้วยที่บ้านแต่ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว เครียดมาก ทำงานไม่มีสมาธิเลย และยังมีอีกหลายเรื่องกลับบ้านต้องเจอเรื่องเครียดตลอด ทำยังไงดี หรือเอาไปไว้ไหนดี แล้วเป็นยังไงกันบ้างคะ ที่ราคาแม่แพง หรือไม่เสียค่าใช้จ่ายเลย ไม่มีใครเอา 

       ของเด็กยังมีสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า ของคนแก่มีมั้ยคะ แบบที่อยู่ตลอดไปเลย

       สำหรับกระทู้ดังกล่าวก็มีหลายๆท่านเข้ามาให้คำแนะนะเจ้าของกระทู้กันอย่างมากมาย แต่ก็มีหลายคนที่ดราม่าถึงเรื่องการสำนึกบุญคุณ 

ความคิดเห็นจากคุณ สมาชิกหมายเลข 1173879  

    เห็นหัวข้อกระทู้แล้วยิ้มเลยครับ ไม่ได้ยิ้มเพราะชอบใจไปกับความทุกข์ร้อนของคุณจขกท.  แต่ยิ้มเพราะรู้ว่าเดี๋ยวคงมีลูกกตัญญูเข้ามาถล่มจขกท.แน่ ประโยคยอดฮิตแต่เป็นความจริง ใครไม่เคยดูแลผู้ป่วยสูงอายุที่มีโรคทางสมอง จะไม่ค่อยเข้าใจสภาพการณ์ ก่อนอื่นแนะนำให้ 

    1. พาคุณพ่อไปพบจิตแพทย์โดยเร็วที่สุด เพื่อประเมินอาการและวางแผนรักษา (สำคัญมาก)

    2. จ้างพี่เลี้ยงจากศูนย์มาดูแล 24 ชม. ค่าใช้จ่ายประมาณ 2 หมื่นกว่าบาท รวมค่าโอที ค่าอาหาร ถ้าผู้ป่วยมีโรคทางสมองเพิ่ม หรือมีภาวะอื่นๆ ทางกาย เช่น ต้องใส่สายยาง สายปัสสาวะ ค่าจ้างอาจแพงกว่านี้ แล้วแต่ตกลงกัน

    3. พาไปอยู่ศูนย์ที่รับดูแลผู้สูงอายุ หรือผู้ป่วยโรคทางสมอง แล้วลูกหลานไปเยี่ยมเป็นประจำ

     ไม่แนะนำให้ดูแลกันเองครับถ้าต้องทำงานประจำ เสียทั้งสุขภาพกายและจิต วนไปวนมาเป็นลูป สุดท้ายเสียสุขภาพกันทั้งครอบครัว คนป่วยก็ไม่ได้มีความสุขความกตัญญูคือให้การดูแลรักษาที่เหมาะสมกับสภาพร่างกาย ไม่ได้หมายความถึงลูกหลานจะต้องละทิ้งชีวิตทุกอย่างเพื่อมาดูแล(เว้นแต่เป็นความต้องการของลูกเอง และชั่งน้ำหนักแล้วว่ารองรับไหว ทั้งกายและใจและเงิน) หากต้องการสอบถามเพิ่มเติม ยินดีนะครับ ผมมีข้อมูลข้อ 1 และ 2 จากประสบการณ์ส่วนตัว ส่วนข้อ 3 ครอบครัวผมยังไม่เคยเลือกทางนี้ เลยไม่มีข้อมูล

ความคิดเห็นจากคุณ OraRik 

ข้อความจากพี่ทราย เจริญปุระครับ Inthira Charoenpura

     เข้ามาด่าจขกท.ประมาณ70% แต่มันเครียดมากจริงๆนะ งานหยุดไม่ได้ กลับมาต้องคอยลุ้นว่าจะเป็นยังไง ถ้ามีลูกคนอื่นตอนนี้คุยกันค่ะ ว่าจะหาคนมาดูแล หรือให้อยู่เดย์แคร์ ไม่งั้นกลัวว่าเดินไปเดินมา พ่อจะล้ม ยิ่งหนัก  หรือคุณแม่ดูแลแล้วป่วยไข้ตามไปอีกคน

     คือคิดว่าจขกท.สติแตกอะ จริง คือไม่รู้จะทำไงแล้ว เลยถามอะไรไม่ถูกจริตคนฟัง ตอนพ่อเราแม่เราเราก็สติแตก มันชวนคลั่งจริงๆ เดย์แคร์มีหลายเกรด ลองเลือกดูค่ะไม่รู้ว่าบ้านอยู่แถวไหนเราอยู่นนท์ก็มีเยอะเลย หลายที่ทั้งฝากดูกันยาวๆหรือเฉพาะวัน

    ใครมีลอคอินพันทิปช่วยไปตอบจขกท.หน่อยนะคะเห็นใจคนจนหนทางโรคนี้มันบั่นทอนคนรอบตัวไปด้วยจริงๆนี่ไม่ใช่เวลามานั่งคิดว่าพ่อเค้าเคย…พ่อเรานะ ฯลฯเอาปัญหาค่ะ แก้ปัญหาก่อน 

ความคิดเห็นจากคุณ สมาชิกหมายเลข 4647461 

    เราอยากให้คุณทำใจและเปลี่ยนความคิดค่ะ ขนาดคนในครอบครัวและลูกยังไม่อยากรับดูแล แล้วคนอื่น????  ยกเว้นคุณมีเงินจ้างศูนย์ดูแลนะคะ  เมื่อก่อนเราทำงานออฟฟิศที่กรุงเทพ ไม่ได้อยู่กับครอบครัวตั้งแต่จบป.6 ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อก็แค่ตอนป.3-ป.4โดนพ่อตบหน้าชาต่อหน้าผช.ค่อนหมู่บ้านที่รวมตัวกันมาดูมวยในทีวีที่บ้านของเพื่อนบ้าน นอกจากเรื่องนี้เราก็แทบจะจำเรื่องเกี่ยวกับพ่อไม่ได้แล้ว

     ช่วงที่พ่อป่วยแรกๆเพราะศีรษะกระแทกอย่างรุนแรง (ตามที่แม่เล่า) พวกเราเคยพาพ่อไปรพ.ทางจิตเวชที่อุบลฯ ทางรพ.คุยกับแม่ถามว่าจะดูแลไหวไหม จะฝากให้รพ.ดูแลไหม ถ้าไม่รักษาที่นี่ ก็ให้กลับไปรักษาต่อที่รพ.ในจังหวัดเรา ห่างจากที่นั่น ร้อยกว่ากม.ไม่สะดวกมาเยี่ยม เลยกลับมารักษาที่รพ.ในจังหวัด ช่วงแรกเรายังทำงานที่กรุงเทพ แต่แม่โทรบอกว่าดูพ่อไม่ไหว เราเลยตัดสินใจออกจากงานกลับบ้านมาดูแลพ่อตอนอายุใกล้ 30ค่ะ

    เราผ่านจุดนั้นมาแล้วค่ะ ผ่านจุดที่ต้องตามหาพ่อ เฝ้าพ่อไม่ให้ปีนต้นไม้ นอนเตียงเดียวกับพ่อเพราะกลัวพ่อแอบหนีไปตอนกลางคืน อยู่กับพ่อ 24/7 อุ้มพ่อเข้าห้องน้ำ etc. ตั้งแต่ปลายปี 2008 จนตอนนี้ 2019 นานพอแชร์ปสก.ได้ไหมคะ

     ตอนนี้พ่อเราป่วยติดเตียงมาได้ 4-5ปีเลิกวิ่งหนี เลิกปีนต้นไม้  เคยผ่านช่วงหนักๆต้องใส่สายฟีดอาหาร เราก็สู้นะ จนตอนนี้ถอดสายฟีด และเป็นผู้ป่วยแบบประคับประคองที่ชิลมาก มีหลายคนถามเราว่า ผ่านเวลานั้นมาได้อย่างไร เราตอบสั้นๆว่า "ถ้าไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เราก็เกิดมาเป็นคนไม่ได้" พอพ่อแม่เจ็บป่วยก็เป็นหน้าที่เราต้องดูแลมั้ยอะ เราอาจจะโชคดีที่เลือกจะโสด ไม่มีครอบครัว เลยทำให้ดูแลพ่อได้เต็มที่

    เมื่อก่อนบ้านเราจนเงินทองมาก  ตอนนี้ก็ยังจนอยู่ ที่อยู่มาได้ขนาดนี้ใจต้องสตรองเบอร์แรง และเราเชื่อว่าถ้าเป็นคนกตัญญูความช่วยเหลือก็จะค่อยๆซึมมา ชีวิตคนเราก็มีกรรมให้ชดใช้ จะรูปแบบไหนก็แล้วแต่เวรทำกรรมก่อ  ที่พ่อป่วยก็คงเป็นกรรมของพ่อ เรามีหน้าที่ดูแลท่านให้ดีที่สุด ดีเท่าที่จะไหว เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ความคิดเห็นจากคุณ egoism 

      สงสัยว่าคนที่เข้ามาพูดเรื่องบุญคุณ เขารู้จักจขกท.มากแค่ไหน รู้กันได้อย่างไรว่าพ่อเขาเลี้ยงลูกมาอย่างดีจนน่าตอบแทน เขาไม่ได้บอกอะไรเลยนะ เขาแค่มาขอคำปรึกษา เพราะคงเหนื่อยมาก เจอคำแนะนำแต่ละอย่าง ฟังแล้วเครียดกว่าเดิม จ้างคนมาดูที่บ้าน สองกะ โห ปั๊มเงินได้คงจะดี  เราไม่ได้มีคำแนะนำจากประสบการณ์ตรงนะ แต่ไม่บั่นทอนแล้วกัน ขอเข้ามาให้กำลังใจ สู้ๆนะคะ อ่านแล้วเครียดแทน กลัวแก่ไปแล้วเป็นอัลไซเมอร์ จะฆ่าตัวตายก็ไม่เป็น ไม่รู้เรื่องอีก เมือกี้ลองเสิชดู ก็เหมือนจะมีสถานดูแลผู้ป่วยแบบนี้นะคะ ก็น่าลอง แต่ก็ต้องทำใจ ว่าเขาคงไม่ได้ทำดีนักหรอก 

จากความคิดเห็น

ระวังแก่ไปแล้วลูกแบบนี้บ้าง

ฟังดูโหดร้ายไปนะ 

พ่อทั้งคน

     จากกระทู้ดังกล่าวน่าเห็นใจเจ้าของกระทู้มากๆ เนื่องจากว่าผู้ป่วยอัลไซเมอร์ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้นอกจากจะหลงๆลืมๆ แล้วยังชอบทำร้ายข้าวของในบ้านด้วย ซึ่งเจ้าของกระทู้ก็ได้บอกว่ามีเอาน้ำยาสารเคมีทุกอย่างที่เป็นของเหลวมาเทรอบบ้าน และ เอาน้ำไปเทใส่ปลั๊กไฟ ดีที่ไม่มีใครโดนช็อตตาย จึงขอคำปรึกษาอยากหาสถานที่รับดูแลผู้ป่วยอัลไซเมอร์ ไม่ได้จะเอาพ่อไปทิ้งอย่างที่หลายคนเข้าใจ

ขอขอบคุณที่มาจาก : สมาชิกหมายเลข 4488779